Europese federalisten kiezen opnieuw voor politieke masturbatie

Europarlementslid Sander Loones vreest dat het debat in het Europees Parlement en in de media deze week in hoge mate gemonopoliseerd zal worden door pleidooien voor nog meer Europa. “Dat kadert binnen de politieke actualiteit na de verkiezing van Amerikaans president Trump. De Europese federalisten willen de onzekerheid gebruiken om hun politieke agenda in de kijker te zetten. Nochtans slaan zij de bal keer op keer mis”, stelt Loones vast. “Zij verspillen onze tijd met het debatteren over Europese luchtkastelen, en zijn dan verbaasd dat mensen steeds kwader worden op deze Europese Unie. Wie zit er in godsnaam te wachten op nieuwe Europese belastingen? Wanneer kunnen we onze tijd eens nuttig gebruiken? Veiligheid, de aanpak van migratie en het creëren van jobs: daarover moeten we het hebben. Al de rest is naast de kwestie.”

Naast Europese belastingen hebben eurofederalisten als Verhofstadt nog wel meer ongedragen wensdromen. “Zo willen zij de Europese Commissie nog meer macht geven en de lidstaten verzwakken. Een Europese superregering als ultieme fantasie”, aldus Loones. “Tekenend in dat verband is ook dat in hun ogen het Europees Parlement even groot kan blijven, wanneer de Britten uit de EU stappen. Maar kiezen voor een sterke Europese samenwerking waar nuttig en nodig, betekent niet dat we moeten kiezen voor een Europese superstaat. Dat is niet het juiste antwoord op onze uitdagingen. Ik had gehoopt dat, na de brexit, elke politicus die les toch wel geleerd zou hebben. Helaas blijkt dat niet het geval.”

Solidariteit zonder verantwoordelijkheid

Ook zouden we volgens diezelfde eurofederalisten geen vetorecht meer nodig hebben tegen de zotternijen die worden voorgesteld door Zuid-Europeanen. In hun rapporten pleiten zij onbeschaamd voor meer transfers van Noord- naar Zuid-Europa. “Vlaams belastinggeld, gebruikt om schulden uit Zuid-Europa te dekken. België XL als het ware, en dus totaal absurd”, merkt Loones op. “Maar zelfs daar stopt het niet bij: we zouden ook bevoegdheden over onze belastingen en economie moeten afstaan aan Europa. Verschillende economische realiteiten in de diverse lidstaten vragen echter niet om eenheidsworst, maar smeken net om maatwerk. Een Europees beleid op maat van iedereen, komt neer op een beleid op maat van niemand. Met zo’n aanpak zullen we niet samen erop vooruitgaan, maar zal de middelmaat overal regeren.”

Geen draagvlak

Opvallend is dat iedereen erkent dat vele van die maatregelen pas ingevoerd kunnen worden wanneer de Europese verdragen worden gewijzigd, wat vandaag totaal niet aan de orde is. “Politieke masturbatie: niet meer, niet minder,” besluit Loones. “Wat in die parlementaire rapporten besproken wordt, zal er niet komen. Dat weet iedereen. Want er is geen draagvlak bij de lidstaten en geen draagvlak bij de bevolking. Waarom dan onze tijd daaraan verspillen, terwijl we veel waardevollere zaken kunnen doen, zoals het migratiebeleid verstrengen, zorgen voor meer veiligheid en snoeien in de Europese bureaucratie?”