Het gezond verstand van Donald Tusk

"Europarlementslid Ivo Belet (CD&V) roept de N-VA op kleur te bekennen over onze Europavisie. Willen wij belangrijke hefbomen voor verandering bij de verantwoordelijke lidstaten houden of ze - samen met CD&V – aan de EU overdragen? Ik hoop dat het een retorische vraag was, want wie wil vandaag extra macht afstaan aan Merkel, Juncker en Hollande?" Zo zegt Europarlementslid Sander Loones in De Standaard.

De toestand waarin de EU zich bevindt, is bedroevend. De Europese barometer staat op stormweer. Peilingen voorspellen dat de Britten uit de EU stappen. In Nederland, Italië, Spanje en in heel Centraal- en Oost-Europa wil de bevolking afrekenen met de gefaalde generatie Grote Europeanen. In Duitsland is 50 procent ontevreden over Europa, in Frankrijk zelfs 67 procent.

Ik merk de nervositeit bij de eurotraditionalisten. Het is de nervositeit die sommige studenten voelen als een slecht rapport dreigt, nu hun geleverde inzet ruim onvoldoende blijkt. Hoe komt Ivo Belet dan tot de conclusie dat we op het Europese gaspedaal moeten drukken, dat we meer nodig hebben van het jarenlang toegediende, maar heilloze medicijn? Ik zie niet in hoe pakweg extra Europese belastingen onze economie of de EU vooruit kunnen helpen.

Mag ik het betreuren dat binnen de Europese christendemocratische familie velen Merkels aanpak blijven verkiezen boven de nieuwe inzichten van Europees Raadsvoorzitter Donald Tusk? Hij uitte zich onlangs als doordrongen eurorealist. Een ticket richting Europese superstaat met ‘een federale Europavisie is niet het beste antwoord op het toenemende euroscepticisme’, zei hij. We moeten ons integendeel ‘laten leiden door gezond verstand, niet door Europese utopieën zonder natiestaten’.

Tusk voegt zich, samen met vele anderen, bij de politieke lijn die de N-VA consequent bewandelt. Hij erkent dat in Europa een nieuwe wind waait en dat we nood hebben aan een sterke EU met sterke lidstaten om ons door deze woelige tijden te loodsen. Net daarom vraag ik me al maanden af waarom Belet de onverantwoordelijke Grieken er absoluut bij wil houden, maar er geen probleem inziet om de Britten aan de zijlijn te parkeren.

Ik beken dus graag kleur. Geef mij maar het gezond verstand van Tusk boven de eigengereide Merkel. Ik kies voor een Europese wereldspeler boven een wereldvreemde Europese ivoren toren. Het Britse referendum kan een momentum bieden voor zo’n eurorealistische EU. Helaas komen eurofiele politici niet verder dan: meer van hetzelfde.