N-VA koppelt steun voor begroting aan strenger asielbeleid en besparingen

De N-VA stemde in de Kamer tegen de voorlopige begroting voor de komende drie maanden. Ze maakt haar steun aan die begroting voorwaardelijk. “We willen niet dat er langs de achterdeur nieuw beleid wordt gefinancierd”, onderstreept Kamerlid Sander Loones. “De restregering moet duidelijke inspanningen doen om de asielinstroom af te remmen en moet ook zelf de broeksriem aanhalen.”

Nu de federale regering in lopende zaken is, mag ze elke maand niet meer uitgeven dan een twaalfde van de begroting van 2018. Dat systeem van voorlopige twaalfden houdt ook in dat er elke drie maanden een stemming nodig is over de voorlopige begroting. Maar voor de N-VA is die stemming geen formaliteit. De budgettaire uitdagingen blijven te groot en hervormingen dringen zich op.

Asielquota herinvoeren

Zo ging er al 134 miljoen extra naar asielopvang, waardoor dat budget nu vijftig procent hoger ligt dan voorzien in de begroting met voorlopige twaalfden. Kamerlid Theo Francken pleit dan ook voor de herinvoering van zijn asielquota: “Om de kosten te beheersen, moeten we de asielinstroom zelf onder controle brengen met een quotum dat voorrang geeft aan kwetsbare asielzoekers. Dankzij zo’n quotum daalde het aantal asielaanvragen van 2 750 in oktober 2018 tot 1 253 in december 2018.”

Besparingen nodig

Daarnaast moeten ook de regering en de koning het goede voorbeeld geven. “Dat kan door te besparen op de kabinetsuitgaven en de ministerlonen, en door de indexering van de koninklijke dotaties – goed voor 61 000 euro – te laten terugvloeien naar de schatkist”, verduidelijkt Sander Loones. Hij wijst ook op het budgettaire tekort in de sociale zekerheid: “Bij ongewijzigd beleid loopt dat in de periode 2020-2024 op tot zes miljard. De restregering had al actie kunnen ondernemen, maar liet na om de afgesproken hervormingen rond brugpensioen en werkloosheidsuitkeringen uit te voeren.”

Confederalisme als oplossing

Het belooft weinig goeds voor de volgende federale regering. “Een regering met een meerderheid in Wallonië en een minderheid in Vlaanderen zal onvermijdelijk een belastingregering zijn. Enkel confederalisme biedt garanties voor een efficiëntere en dus ook goedkopere overheid, met respect voor de democratische keuze langs beide zijden van de taalgrens”, besluit Loones.