Europese democratie

Op Europadag, 9 mei, publiceerde De Standaard mijn opiniestuk. U leest het stuk hier: "Waar liggen onze grenzen?". Europadag is voor de Europese Unie het moment om haar eenheid te vieren. Voor mij was het vooral het moment om een paar vragen te stellen. Wie willen we zijn? Durven we een limiet te zetten op het aantal nieuwkomers? Wat doen we met degenen die onze waarden en onze bevolking vijandig gezind zijn?

In een reactie verweet Europarlementslid Kathleen Van Brempt ons naïviteit. Mijn wederwoord was vervolgens te lezen op DeMorgen.be. U leest het stuk hier: "Socialisme via de Europese achterdeur". Wie zoals Mevrouw Van Brempt droomt van een socialistische, post-nationale superstaat, lijkt vooral de eigen belangen te dienen, en alleszins niet de belangen van de 500 miljoen Europeanen. Want laat ons een kat een kat noemen. Op vele plaatsen in Europa zit de sociaaldemocratie in het defensief. Omdat ze een economisch beleid verdedigt dat innovatie en kmo's verstikt en economische groei fnuikt. En omdat haar misprijzen voor het 'zogenaamde' identiteitsvraagstuk ervoor zorgt dat de gewone man zich niet meer in haar wensdenken kan terugvinden. Nu zij in Vlaanderen aan de kant staat, hoopt sp.a dat een socialistisch Europa het bij ons komt overnemen. Socialisme via de achterdeur.

“Waar moet het met Europa naartoe?”, deze vraag stond ook centraal in mijn interview met Tertio. U leest het stuk hier: "De EU evolueert naar meer flexibiliteit". Mijn mening? De EU moet meer zijn dan een economische unie en moet ook grenzen durven te stellen.

Enkele weken geleden reed ik mee met de MonkeyRide van Newsmonkey. U leest het stuk hier: "ik ben de grootste separatist binnen de n-va" Het verslag van de rit en mijn commentaar op de Europese actualiteit kwamen er aan bod. Filmpje en uitgeschreven artikel waren het resultaat.