CETA: De PS kiest partijpolitieke profilering boven jobs

Er is veel te doen over het handelsverdrag dat Europa wil afsluiten met Canada. Iedereen staat klaar om te tekenen. Behalve Wallonië, behalve Paul Magnette, behalve de PS. De Parti Socialiste.

Zij zeggen dat dit akkoord ervoor zal zorgen dat multinationals onze wetten zullen schrijven. Maar dat staat NIET in dit akkoord. Ze zeggen dat we onze milieuwetgeving overboord zullen mogen gooien. Dat staat NIET in dit akkoord. Dat we onze gezondheidszorg zullen moeten privatiseren, onze arbeidswetgeving ondergraven. Flauwekul. Ook dat staat NIET in dit akkoord

Handel drijven met Canada. Dat kan blijkbaar niet voor Wallonië. Maar wapens verkopen aan Saoedi-Arabie, daar heeft de PS dan weer geen enkel probleem mee. Wapens naar Saoudi-Arabië: prima. Appelen en peren naar Canada: ah neen, dat mag niet...

Kijk. Wallonië heeft het recht om tegen dit akkoord te zijn. Maar ze hebben niet het recht de rest te blokkeren. En ze hebben ook niet het recht met onze voeten te spelen, enkel en alleen om hun partijpolitieke profilering te dienen.

Want daar ziet het er nu dus op dit moment naar uit: dat de PS toch haar kar zal keren. Zo kennen we ze wel, op een gegeven moment, wanneer ze voldoende media-aandacht hebben meegepikt en de PTB terug wat meer in de hoek gedrongen hebben, plooien ze alsnog.

De PS'ers stellen hun hoop op een aanvullende verklaring bij het CETA-handelsverdrag. Daar willen ze zich achter verschuilen om hun gezicht te redden. Terwijl in zo'n verklaring niets zal staan wat niet ook al in het handelsakkoord zelf zit. Niets nieuws. Maar integendeel enkel zaken die al opgenomen zijn in het akkoord en in de geest van het akkoord. 

Als dat zo is, dan zal iedereen in de Europese Unie eindelijk ook bijzonder duidelijk zien welke partij de PS is. Een partij die alles ondergeschikt maakt aan haar partijpolitieke profilering. Een partij die het niet erg vindt spelletjes te spelen voor wat media-aandacht en dat zelfs zonder schroom doet, op de kap van de mensen in Wallonië die hopen op een job. Een partij die haar voeten veegt aan een solidaire Europese samenwerking.

Als de PS aan de kant wil gaan staan, dat ze dan ook aan de kant gaan staan. Aan de Europese zijlijn. En dat ze ons wél vooruit laten gaan.

Want dat lijkt wel een constante te zijn... met de PS kiest Wallonië ervoor zich af te sluiten van de wereld. Ze kiezen voor minder groei, minder jobs. Ze kiezen voor verarming. Dat ze maar doen, dat is hun democratisch recht. Maar dat ze het niet doen op onze kosten.