Beste Boris

Beste Boris,

We spraken elkaar in Manchester op jullie partijcongres. We wandelden samen binnen toen jij beschimpt en bekogeld werd door balorige communisten. Geïrriteerd waren ze door de Britse verkiezingsuitslag, waarbij David Cameron met een absolute meerderheid beloond werd voor zijn sterke hervormingsbeleid.

Vandaag gaan de Britten opnieuw stemmen. Natuurlijk is het aan de Britten, en aan jullie alleen, om Leave of Remain te kiezen. Daar hebben jullie geen belerende continentale vingertjes voor nodig. Ik ben alvast benieuwd welk kamp er als overwinnaar uit de stembus komt. En of de peilingen er ook deze keer helemaal naast zullen zitten.

Ik moet toegeven, ik heb enig begrip voor verschillende argumenten van het Leave kamp. Het vrij verkeer van personen lijkt soms te veel op sociale zekerheidstoerisme. De manier waarop Merkel de asielcrisis aanblies, is onverdedigbaar. Ik herken jullie argumenten: eigen oplossingen voor eigen problemen, soevereiniteit en onafhankelijkheid.

Toch hoop ik dat jullie blijven, omdat sommige uitdagingen enkel samen kunnen worden aangepakt.  Samen kunnen we zorgen voor meer gezond verstand, minder Europese regeltjes, lagere belastingen. Net dat zijn de sterke hervormingen waar jullie in het VK en wij in Vlaanderen voor staan. De hervormingen die ook de EU broodnodig heeft.

Maar ook wanneer de Britten in meerderheid “out” stemmen, moeten wij samen verder. Een Brexit zal het kanaal niet breder maken, het Britse eiland niet doen wegdrijven. Vandaag zijn jullie onze vierde belangrijkste handelspartner, goed voor tienduizenden jobs in Vlaanderen. Jobs die wij alvast niet op de helling willen zetten.

Samen met Lord Chancellor Michael Gove leidt u de Brexit-campagne. Indien jullie kamp verliest, slaat u overmorgen hopelijk mee de brug om de andere Brexiteers binnen uw partij terug te herenigen met de Remainers. In elk geval zien we elkaar ten laatste begin oktober terug. Op jullie partijcongres in Birmingham. Wat er ook gebeurt, dan drinken we samen een pint.

Best regards,

Sander.

Opiniestuk van Sander Loones. Gepubliceerd in De Tijd op 23 juni 2016